In de schaduw van de grote St.Bernardusabdij maakte het kruim van de Vlaamse én Nederlandse showbizzz hun opwachting.
Gaande van Christoff tot Natalia, van Nick & Simon tot Rob De Nijs.
Tien artiesten om precies te zijn, waarvan één plekje voor onze eigenste Will.
Het weertje was prima, geen drup regen gezien, prima omstandigheden dus.
Wim betrad het podium stijlvol, netjes in het nieuwe pak, grommend als een leeuw.
"Ik ben een leeuw" zong de 70 jarige man en iedereen wist dat het waar was, de leeuw stààt er nog atijd!!
Op festivals als dit is de tijd van optreden eerder beperkt, ook nu was amper een uurtje toegestaan.
Maar in dat uurtje speelde Will wél al z'n troeven uit.
Nu ja, "al" is misschien veel gezegd, bij "al" kon zijn programma makkelijk een hele dag op zich vullen!!
Maar kom, hij bracht dan toch de nummers waarvoor hij bij het grote publiek het meest gekend was.
Een grabbel uit z'n repertoire bracht vele klassiekers met zich mee.
"Eenzaam zonder jou" en "Hemelsblauw" zijn vaste prik en geen haar aan z'n hoofd dat er aan denkt dit uit z'n programa te laten.
Bij de Radio 2/ Story enquete over Will's meest favoriete nummers door het publiek, kwamen deze er als één en twee uit.
Maar Will bracht nog méér nummers uit die lijst, speelde duidelijk de kaart van het publiek.
Ook "Arme Joe", "El Bandido" ,"Draai 797204" en M'n winterroosje" haalden de setlist, al waren de laatste drie wel in medley-vorm te horen.
In dat korte uurtje verwende Will zichzelf ook even met "In de straat waar jij woont", het nummer van de gouden "Onvergetelijk" cd waar ook z'n tegenhanger "In the street where you live" op staat.
Duidelijk nummers die het beste in Tura zelf bovenhalen, waar hij zichzelf zo betrokken bij voelt.
Rustig werd het ook bij momenten.
"Als de muren konden praten" bracht vertedering, "Ik mis je zo" het leed van het gemis en "Het kan niet zijn" is een ultieme kwaliteitsplakker van jewelste, een super melodie op indringende tekst.
Tura nam ook nog uitgebreid te de tijd om z'n Presley ode "Goodbye Elvis" te linken aan z'n eigen volbloedrocker "Zwarte duivel", de Keizer eert de Koning.
"Hoop doet leven" deed de baskasten trillen, deed z'n orkest tot het uiterste gaan, bracht de stem in een summum.
Een meer dan passend hoogtepunt in een te kort optreden.
Optredens die té kort lijken, zijn altijd steengoed.
En toen presentator Christoff samen met het publiek "Happy birthday" voor Will zong leek het de kers op de taart.
De Tura verjaardagsweek is afgesloten met een knaller!!
maar euhm... na Will zijn concert kreeg ik reacties als indrukwekkend, kippevel kwekerij 
wat een stem, kan nog goed bewegen voor zo'n 70 jaar. Waren ze tevreden dat we waren gebleven voor Will? Ja dus! Na het optreden van Rob de Nijs waren ze erg ongerust want dat was *saai* en ze dachten dat ze dat met Tura ook zouden krijgen. Niet dus!