De statige zaal was volzet voor Will's meest recente concerttour.
Ook Will's directe persoonlijke omgeving vangt graag een glimp op van dit uitstekend programma.
Was vorige week vrouwtje Jenny nog een aandachtig toeschouwster te Hasselt, dan was gisteren zoon David op de afspraak aanwezig.
En wat hij zag- en in feite alle andere mensen ook- was dat zijn vader in bloedvorm is.
Dat het al die jaren aan de top staan resultaat is van hard werken, doorzetting en een blijvend streven naar kwaliteit.
Die kwaliteit wordt doorgetrokken in zijn live-band, en ook al werden drummer Gert en "multi-vanalles" Steve vervangen wegens omstandigheden (VTM programma "Sterren op de dansvloer"), het reservenbankje met drummer Wouter en pianist Claude barstte ook van talent.
Het grootste muzikale talent van Vlaanderen weet zich in alle omstandigheden prima te omringen.
Ook grote artiesten hebben nog hun dromen.
Eén van Will's grote wensen was om zijn favorieten in het muzikale genre te verzamelen in één coveralbum.
Dat kreeg vorig jaar z'n welgesmaakte vervolg met het "Onvergetelijk/Unforgettable" album, inmiddels al in de gouden status verheven.
En nu live met een blokje van vier nummers tijdens deze tour.
Tura heeft een wijde variatie aan idolen, maar drie springen er toch steeds uit.
Hij heeft zijn liefde voor Presley of Bécaud nooit onder stoelen of banken gestoken, maar zijn ultieme nummer één is toch steeds Nat King Cole gebleven, de beste vertolker van jazzy-ballads uit de jaren 50 en 60.
Toen hij begin '65 overleed aan longkanker moet Will er wellicht het hart van in zijn geweest.
Maar de man heeft zovele ontelbare klassiekers nagelaten dat Tura later zijn ultieme ode zong aan de man: "Toen Nat King Cole van liefde zong", trouwens ook te vinden in een upgedate versie op het "Onvergetelijk" album.
Maar het ultieme nummer van Cole was wel "When I fall in love", een cover van het origineel nummer door Doris Day uit 1952.
Toen Cole er in 1956 z'n zeemzoete lage stem op plaatste stond de jonge Tura z'n wereld op z'n kop.
Dit was de sound waar hij zo naar streefde, op z'n "Amerikaans gezongen", met zo'n duidelijke unieke frasering.
Will nam de stijl van zingen in het Nederlands over met het nu welbekende gevolg.
In 2009 en live in 2010 is "When I fall in love" terug present in een Nederlandstalige bewerking.
Het is niet de eerste vertaling ervan (in 1979 had Louis Neefs het al prachtig bewerkt als "Als je bij me bent"), maar het is wél de eerste keer dat een nieuwe vertaling ervan door Will de show haalt.
En Will geniet van het nummer, hij zingt over dromen, over rode rozen, over het gevoel dat hij nooit wil ontwaken uit die roes van verliefdheid.
Want zonder haar in z'n armen dan valt alles stil, dan is zijn droom voorgoed voorbij.
Een romantische lap tekst zonder al te veel diepgang maar de essentie van alles zit erin vervat.
De manier waarop Will het zingt is overduidelijk een ode aan zijn voorbeeld.
Hij combineert zijn eigen gevoel met dat van de Amerikaanse grootmeester.
En dat komt tot een intens oprecht resultaat: "Als ik droom van jou" is een klassieker in spe uit de beste crooners-traditie.
Gebracht, vertolkt en gezongen met de intensiteit die enkel de groten kenmerkt.
En in dat rijtje is er een pefecte plaats voozien voor onze grootheid: Will Tura.
