Will Tura live te Kalmthout
Geplaatst: 29-11-2009 10:53
De laatste reguliere show van het jaar zit er op, Kalmthout kreeg de eer.
We kunnen december instappen en weten dat het goed was.
De omstandigheden waren op z'n minst "vreemd" te noemen.
Eerst en vooral: het was een namiddag voorsteling, een matinee performance, op zich al uitzonderlijk.
De plaats was ook al uniek: een tot cultureel centrum omgevormde brandweerkazerne!!
En alhoewel de "pompiers" een rustige middag kenden, was er toch flink wat "vuur" te bemerken op het podium!
Will Tura was in topvorm, had er écht absoluut veel zin in.
En zou dit hoge tempo twee uur lang continue volhouden.
Hij begon met "Boven de wolken", met voorsprong één van de mans meest complete composities.
Fantastisch eigenlijk; je hoort hem zingen over "blauwe lucht" en tropisch weer" ,terwijl de wind en regen buiten beukt!
Desondanks blijft "Wolken" samen met "Ik ben een leeuw" een zeer uitmuntende opener.
Het sterke van dit nummer zit hem in het kwasi half-symfonische arrangement, direct en met met power!!
Will maakte het hem en zijn fans niet al te moeilijk.
Al wat er de voorbije jaren als hit werd bestempeld zat in het repertoire.
Het is duidelijk dat Tura wéét wat het publiek wil, hij speelt voor ze, zij komen om die hits te horen.
Zo simpel is het nu eenmaal.
Dat is het voordeel van de herfst-tour: de setlists zijn zeer variabel en worden pas een paar uur voor de show opgesteld.
Dit is aangenaam, ook voor Will, zelfs op het podium worden soms "last-minute" wijzigingen ingelast.
"Vergeet Barbara" en "Hopeloos" zitten al een tijdje in de show en hebben beiden ook haast een identieke bewerking.
Alhoewel beiden duidelijk afzonderlijke nummers zijn, kan men gerust spreken van een poppy-medley.
En hiermee bedoelen we de manier waarop beiden worden gebracht, up to date, met een "now" feeling.
"Hoop doet leven " was als vanouds weer héél sterk, maar dat is in feite nooit anders.
En toch... dit nummer verbind Will Tura persoonlijk met het lot van z'n jongste broer Jean-Marie.
Deze overleed aan de gevolgen van M.S. en was een uitstekend drummer die de inspiratie was van het "hoop doet leven" motto.
Net zoals "Alleen gaan/My way" altijd zal verwijzen naar z'n oudere ontvallen broer Staf, begeleider van in het begin.
Staf, de Sinatra-fan... Will kon geen mooiere tribute brengen aan zijn spreekwoordelijke spiegelbeeld dat Staf al die jaren was geweest.
En uiteraard kon "Onvergetelijk" niet ontbreken... het werd zelfs tweemaal gebracht, waaronder als slotstuk van de show.
Alhoewel het nooit tot een single kwam heeft het alvast dzelfde status: Iedereen kent het intussen wel!!
Het richt de voelsprieten op wat we in december te Hasselt mogen verwachtten.
Zeker van dat Will zich daarvoor bijzonder zal opladen.
Na de show begroette hij de vele fans met de hoop ze allen terug te zien in de Limburgse stad.
En hij mag gerust zijn.
Voor het orgelpunt van het jaar, het grootste spektakel van dit jaar.
We zijn er klaar voor!!
We kunnen december instappen en weten dat het goed was.
De omstandigheden waren op z'n minst "vreemd" te noemen.
Eerst en vooral: het was een namiddag voorsteling, een matinee performance, op zich al uitzonderlijk.
De plaats was ook al uniek: een tot cultureel centrum omgevormde brandweerkazerne!!
En alhoewel de "pompiers" een rustige middag kenden, was er toch flink wat "vuur" te bemerken op het podium!
Will Tura was in topvorm, had er écht absoluut veel zin in.
En zou dit hoge tempo twee uur lang continue volhouden.
Hij begon met "Boven de wolken", met voorsprong één van de mans meest complete composities.
Fantastisch eigenlijk; je hoort hem zingen over "blauwe lucht" en tropisch weer" ,terwijl de wind en regen buiten beukt!
Desondanks blijft "Wolken" samen met "Ik ben een leeuw" een zeer uitmuntende opener.
Het sterke van dit nummer zit hem in het kwasi half-symfonische arrangement, direct en met met power!!
Will maakte het hem en zijn fans niet al te moeilijk.
Al wat er de voorbije jaren als hit werd bestempeld zat in het repertoire.
Het is duidelijk dat Tura wéét wat het publiek wil, hij speelt voor ze, zij komen om die hits te horen.
Zo simpel is het nu eenmaal.
Dat is het voordeel van de herfst-tour: de setlists zijn zeer variabel en worden pas een paar uur voor de show opgesteld.
Dit is aangenaam, ook voor Will, zelfs op het podium worden soms "last-minute" wijzigingen ingelast.
"Vergeet Barbara" en "Hopeloos" zitten al een tijdje in de show en hebben beiden ook haast een identieke bewerking.
Alhoewel beiden duidelijk afzonderlijke nummers zijn, kan men gerust spreken van een poppy-medley.
En hiermee bedoelen we de manier waarop beiden worden gebracht, up to date, met een "now" feeling.
"Hoop doet leven " was als vanouds weer héél sterk, maar dat is in feite nooit anders.
En toch... dit nummer verbind Will Tura persoonlijk met het lot van z'n jongste broer Jean-Marie.
Deze overleed aan de gevolgen van M.S. en was een uitstekend drummer die de inspiratie was van het "hoop doet leven" motto.
Net zoals "Alleen gaan/My way" altijd zal verwijzen naar z'n oudere ontvallen broer Staf, begeleider van in het begin.
Staf, de Sinatra-fan... Will kon geen mooiere tribute brengen aan zijn spreekwoordelijke spiegelbeeld dat Staf al die jaren was geweest.
En uiteraard kon "Onvergetelijk" niet ontbreken... het werd zelfs tweemaal gebracht, waaronder als slotstuk van de show.
Alhoewel het nooit tot een single kwam heeft het alvast dzelfde status: Iedereen kent het intussen wel!!
Het richt de voelsprieten op wat we in december te Hasselt mogen verwachtten.
Zeker van dat Will zich daarvoor bijzonder zal opladen.
Na de show begroette hij de vele fans met de hoop ze allen terug te zien in de Limburgse stad.
En hij mag gerust zijn.
Voor het orgelpunt van het jaar, het grootste spektakel van dit jaar.
We zijn er klaar voor!!
