Een nieuw concert van Vlaanderens grootste is gewoontegetrouw steeds omgeven met nieuwigheden.
Tradities waar terecht niet van afgeweken mag worden.
Zo is er het nieuwe programmaboekje voorzien van een bio, wat songteksten en enkele leuke foto's.
Een nieuwe podiumopstelling en decorbouw, naar een trademark van Alco die deze show schitterend omgeven met haarscherpe geluiden en inventieve belichtingen.
Een sober groots gordijn zorgt bij momenten voor een indringend contrast, eenvoudig maar effectief.
En dan nog Will Tura zelf die zich jaarlijks telkenmale een nieuwe outfit aanmeet, op maat gemaakt, strak om de lenden.
Maar het belangrijkste is natuurlijk het repertoire!!
Juich en jubel, want deze show is perfect!!
Dat is het toch altijd denkt u, en op een manier is dat ook zo, maar deze keer is het programma zo overhoop gegooid dat de verrassingen zich blijven opstapelen, er geen enkele vorm van cliché in opduikt en het een weldoordacht concept is.
Nagelnieuw dus, het resultaat van een flinke week hard te repeteren.
Het idee is zo fris dat Will het zelfs aandurft om te openen met een voorheen traditionele afsluiter.
Heel simpel met "Eenzaam zonder jou", voorzien van terug een nieuw arrangement, het zoveelste in rij.
Na een korte verwelkoming gaat het doek open, full stage, en is er de "Rock'n roll in zijn hart"!!
Dit IS anders, dit IS swingen, dit IS genieten!!
Voila, twee totaal verschillende stijlen, na elkaar, het bleek een avondje uit de goeie oude doos te worden, hoe zalig!!
Het verbluffende in dit programma is dat we totaal niet weten wat te verwachten en hoe fris dat wel is bleek uit de reacties van het publiek dat genoot, zowel Jan Publiek als de doorgewinterde fan.
Oude opgepoetste nummertjes maar evengoed een gloednieuw nummer van de komende cd!!
Uiteraard zullen we jullie nu al niet de volledige tracklist meegeven, dan is er voor de toekomstige bezoeker uiteraard de fun af, maar beetje bij beetje zullen we de komende maanden de thuisblijvers ook een glimp meegeven, een beetje de magie trachten over te brengen.
Er is één nummer dat zo subliem in de set zit dat het nu al niet overgeslagen mag worden.
Dat ene nummer dat Will Tura en Johnny Cash verbindt, haast simultaan door beiden origineel opgenomen in 1968, beiden met een flinke country invloed, maar beiden ook met een niet alledaags thema: de dood door ophanging, in de laatste "20 minuten geduld".
De veroordeelde ziet door z'n venstertje de galg al klaarstaan, krijgt een hap te verwerken met de grootste minachting.
Hij vraagt een laatste kans om te overleven maar het blijkt tevergeefs... de klok tikt door...
Daar komt het zieleheil van de priester, maar men is te verward, geen gebed komt in zijn gedachten, wat is er gebeurd, wat zijn de zonden, ach waarom ook nog, wat baat het nog?
Liever dan een sigaret, een laatste stukje vleselijk genot alvorens... alvorens ze wachten op het laatste geluid van z'n keel die zich vastklampt rond de strot.
The final stage, the last performance... het publiek is er, juichend voor dit requiem, maar zelf gaat de man richting het slot, het schimmige dodenspel, er komt geen toegift, geen encore.
De hemel is blauw, de aarde lijkt plots zoveel mooier als de dood je grijnzend aankijkt, als je sterven moet... daar ligt de klemtoon, sterven moét...
Geen medelijden, een laatste blik hemelwaarts en plots de grote zwarte diepte in...
En dan is het gedaan.
De 20 laatste minuten in het leven van de veroordeelde zijn opgebruikt.
Het is stil, de wind waait... de gieren blikken neer...
Dan breekt het applaus uit.
Dit was géén Western, geen verhaal, dit was een nummer uit Will Tura's nieuwe concerttour.
Hét nummer dat als kind reeds op mij de meeste indruk maakte, geen morbide fascinatie maar een oprechte inleving in een gebeurtenis.
Door een Vlaamse zanger dan nog wel...
De geschiedenis herhaalt zich opnieuw.
Wéér zijn we gefascineerd, wéér onder de indruk van diezelfde Vlaamse zanger die jàren geleden met dat nummertje m'n pick-upje deed draaien.
Dit nummer en de hele avond was een flashback én een terugkeer in het heden.
Hij staat er nog steeds, de man van op dat plaatje, m'n eerste plaatje, m'n eerste favoriet.
Die man is Will Tura... in 2009 meer dan ooit m'n held uit het cowboyverhaal.
