Wat in 2020 een live jubeljaar rond "Tura 80" zou worden, werd er eentje in mineur omwille van de allen door jullie bekende reden.
En dan nu.... augustus 2021, stond de inmiddels 81 jarige artiest -eindelijk- opnieuw voor het voetlicht.
Nooit eerder was hij zo lang inactief geweest.
Dat gaf uiteraard twijfels... bij hem, bij ons, bij iedereen.
Wat voor effect had dit op hem?
Wat voor effect had dit op ons?
Afgaande op de zaalcapaciteit, zat het al snor, afgeladen vol.
En toen de noten van "Vlaanderen m'n land" begonnen en Tura z'n publiek begroette, was er alvast één klip overwonnen: hij was zo enorm welkom!
Een golf van warmte, emoties en liefde, overspoelde hem vanuit de zaal.
Tura z'n glimlach sprak boekdelen: een voorbeeldje van ultiem geluk!
Z'n stem zat goed, metéén, vanaf de eerste noot, de spirit, de kracht, de sound; zijn Turasound.
Het plaatje klopte weer.
De voorbije twee jaar werden met één flinke ruk weggevaagd , er was niets veranderd.
100 minuten lang is z'n status van "de grootste", geen seconde twijfelachtig geweest.
Visueel was de presentatie zeer stijlvol.
Lichtgevende silhouetten van de man zelve, keken neer op hem.
Reken daar nog eens het vuurwerk aan kleur bij en je hebt een spektakel om vingers bij af te likken.
Absolute muzikale grootsheid bij "De mooiste droom", één van de wereldnummers uit z'n vruchtbare pen.
Zeemzoete meezingmomenten tijdens "Heimwee naar huis".
En vuurspuwend venom tijdens "Arme Joe".
Dat vraagt lef, bijzonder lef.
Dan zit je dan twee jaar stil, en dan heeft hij het lef om dit als een rauwe biefstuk in het gezicht van z'n publiek te gooien.
"Arme Joe" mag dan de cultstatus bereikt hebben door de Noordkaap cover, the original is toch nog altijd wat anders.
Het was een kreet, een schreeuw, een krankzinnige uiting van cool.
Hij zet er zijn tanden in, spuwt het terug uit, bijt door, tot het volledig verslagen uitgeteld in de hoek ligt.
Had Tura nà dit nummer de show gestopt, het was goed geweest, beter kon niet meer...
Dit was ubercool, Noordkaap be damned.... this IS the original.
Will was regelmatig ook op het klavier terug te vinden.
Zijn favoriete instrument is een leidraad doorheen z'n leven.
In volle finaleronde -waar de hits in een rotvaart elkaar opvolgen- nam hij de tijd om er even de rem op te zetten.
Hij vertelde z'n publiek dat het volgende nummer eigenlijk best wel -zonder ironie- over zichzelf zou kunnen gaan.
En dan zong hij "Twee oudjes".
Maar anders.... wat we nu hoorden was hoe hij thuis het zou spelen, privé, voor zichzelf.
Hij zong, hij praatte, het leek een gezongen parlando met stukjes stembuigingen die hij voorheen nog nooit eerder had gebruikt.
Het klonk eerst wat onwennig, maar naar mate het evolueerde waren we getuige van iets uniek.
Alsof alles rond hem verdween, aftastend in het duister, het verhaal van ultieme liefde.
Wij Vlamingen hebben daar een heerlijk woord voor in onze woordenschat, wat perfect synoniem staat met deze performance: "Schoon".
En toen na ruim 90 minuten topentertainment "Ik ben een zanger" afsloot, trok een gelukkige Will Tura de kleedkamer in.
Hij hoorde het applaus nazinderen en genoot in zijn loge van het oververdiende succes....
Maar hier stopte het verhaal niet.... Will Tura bleef in de kleedkamer en zond Arthur Blanckaert het podium op.
"Dit nummer", zei Arthur "draag ik op aan m'n drie broers die er niet meer zijn".
De drie broers van Tuurken.... Hubert, Staf en Jean Marie.
Z'n blik veranderde, hij was in zichzelf gekeerd... en zong, voor hén, met hen.
Hij leek bescheiden, was bescheiden.
Maar zong met een stem die tot in de hemel kon reiken.
De artiest was grootser dan ooit door de eenvoud van deze man.
Hij was verbonden voor en door de eeuwigheid.
Will Tura én Arthur Blanckaert.
De primeur van de "Ronde van Vlaanderen" zit erop.
Hoe vaak we Tura ook mogen aanschouwen hebben, hij bracht zichzelf weer naar the next level.
Net als je denkt dat het niet meer beter kan, dat de lat tegen het plafond ligt, gaat hij er dwars doorheen!
Lang leve de muzikale Keizer van Vlaanderen!
Niemand is en zal ooit beter worden dan Will Tura, tenzij hijzelf....
