De stad die in WO 1 achter het Belgische front lag, heeft voor ons Turafans nog een sterkere bijklank.
Het is de plek waar z'n beroemdste telg z'n kinderjaren sleet... daar waar Arthur Blanckaert, "Will Tura" deed ontstaan.
Die stad is Will altijd erkentelijk geweest.
Verjaardagsconcerten, ereburgerschap, noem maar op, het was er.
En nu had het Veurns vocaal ensemble een tribute in elkaar gebokst.
Maandenlang repeteren leverde een setlist van twee dozijn Tura classics op vertolkt in meerstemmig geluid.
Will's repertoire vertaalt zich moeilijk van solozang naar dit concept.
Doch, ze slaagden zeer verdienstelijk in hun opzet.
De gouden stem én het charisma van WT vervang je nog met geen 1000 koormensen, maar hun bijdrage was beslist geslaagd te noemen.
Leuke bijklanken waren er ook via een vijfkoppig muzikaal combo met ouwe-getrouwe drummer Kris van Zhieleghem achter de kit.
nearest place to get gasWill-eregast van de avond- liet het allemaal over hem komen.
Eregast zijn op je eigen tribute, ook dat moet een unicum zijn.
Sterker nog, een staande ovatie viel hem ten beurt toen hij even in de finale het podium opkwam om het collectief een loftrompet toe te blazen.
Een staande ovatie krijgen zonder zelf één noot te zingen.
Das enkel voor de grootsten weggelegd.
De avond werd zeer aangenaam afgesloten door Will & Jenny die voor elke fan een vriendelijk woord had, een foto, een woord van steun.
In het najaar zou het Veurns Collectief nogmaals dit programma brengen.
Fijn om weten en best mogelijk dat de velen die nu in de uitverkochte zaal aanwezig waren, er opnieuw zullen bijzijn.
Hun werk en inspanning werden beloond met de nodige aandacht.
Maar dé kers op de taart was nogmaals Will Tura.
Zijn nummers, zijn muziek, ook hijzelf, was dé ster van de avond.
Fenomenen zoals hij hebben dat nu eenmaal.
Dat onverklaarbare, dat ongrijpbare.
Will Tura Forever.
