Als "headliner" mocht Tura het "Onvergetelijk" muziekgala 2016 in de immense Oktoberhallen afsluiten.
Een gala die onrechtstreeks z'n naam te danken heeft aan Will's "Onvergetelijk" project uit 2009.
Alvorens Will het podium betrad mochten vier andere artiesten hun kunstjes vertonen.
Die speelden allen op "safe" en brachten hoofdzakelijk coverwerk.
Will- en we weten dat enkel hij zoiets kan- coverde alleen zichzelf!!
En vol uur lang eigen muziek, eigen nummers, eigen composities!!
Voor wie er nog aan twijfelde wie de grootste is...
upload a gifMaar zo eenvoudig was het allemaal niet.
Een hoofdzakelijk "ouder" publiek zat al op hun stoeltje van kort na de middag.
Das al vrij lang om de aandacht vast te houden.
De grootse hallen zijn op zich al geen ideaal voorbeeld van visualiteit ook, al brachten de reuzeschermen enig soelaas voor wie achterin zat.
Pluspunt: het uitstekende werk van Live Systems: beeld en geluid waren the crop of the cream: onmetelijke hulde in deze omstandigheden!
Will's show- waar iedereen zat op te wachten- was een sterk staaltje in setlistbouw.
Openen met z'n "sixties medley" betekende onmiddelijk de "herkenbaarheid" aanspreken.
Nummers die als "ping!!!" in het oor klinken, direct inspelen op wat het publiek wil, geen tijd voor "opwarming", maar meteen bij het meezing-nekvel grijpen.
Wanneer je een repertoire hebt van 600+ nummers is het heerlijk grabbelen geblazen in de hit-ton.
Daarna werd er al lichtjes meegeklapt met "Viva la vida", ook al zo'n opzweper.
En hop, "Hopeloos", the original, mocht ook nog eens komen pronken!
Leuk,ambiance, dolle pret....tenslotte, daar kwamen de mensen toch voor!!
image hosting no sign upMaar Will zou Tura niet zijn als hij z'n verscheidenheid in stijlen ook nu weer niet zou benadrukken.
En je weet: wat hou ik van die alternatieve kant.
Had het publiek vooraf nog gezapig hun mattetaartje mogen opsmullen, dan viel die lekkernij plots wel heel hard als een baksteen in de maag beneden.
Want "Vergeven kan, vergeten niet" kàn niémand onverschillig laten.
En hoe hij het bracht!! Mensen : hoe!!
Tura zingt geen nummers: hij brengt ze.
Loepzuiver, acterend, dreigend, verslagen, wanhopig.
Zonder twijfel dé performance van de show, en zonder enige twijfel het allerbeste van de hele dag tout-court.
Will geeft ook emoties, misschien onbewust, maar we voelen ze.
Met geen woord van bindtekst vooraf, werd "Ik mis je zo" ingezet.
Recht naar het hart van het veelvoudig publiek.
Her en der vloeide een traantje, als dankbare herinnering aan wie gemist wordt.
Her en der was er een pijnlijk gevoel, omdat missen ook pijn kan doen als men er niet voor kiest.
Onze Keizer weet wat het is om iemand te missen en geeft ons een allen een klankbord dat daar niets mis mee is.
It's part of life.
image hostingEn alvorens we het beseften trok de finale zich al terug op gang.
Een indrukwekkende finale, zonder enige twijfel.
Een open doekje voor "Hemelsblauw", een diepe buiging voor "Het kan niet zijn".
Een ovatie vol lof bij "Hoop doet leven" en een ultieme sing along voor "Eenzaam zonder jou".
Een krachtig "Opdat ik Vlaming ben" en een emotioneel "Ik ben een zanger", maakten de cirkel rond.
Dat laatste nummer "Ik ben een zanger" is het understatement van de eeuw, Will Tura is zoveel méér dan dat.
En na zo'n finaleronde kan je enkel maar het hoofd buigen.
Dat deed ook presentatrice Jacky Lafon omdat ze "de Will toch zo graag ziet".
En wie zijn wij om dat tegen te spreken...
En of "Er nog eentje bijkon, nog één liedje, een laatste...".
Will, liet zich graag vermurwen en bracht een spontane frisse "Route 66" ten gehore, one for the road!! Party!!
Achteraf tijdens onze babbel stonden Tura en wij op één lijn.
Hij had een uur gekregen en gebruikte dat ten volle.
""Op een uur iedereen inpakken" zei ik... "Ja" zei hij, "inpakken," en hij glimlachte bescheiden.
Wat een held!!
click image uploadHet was donker en laat toen we we huiswaarts gingen.
De zaal was leeg, de parking was leeg...Will zat wellicht al bij zijn geliefde Jenny.
Er speelde zoveel in ons hoofd.
Vreugde en verdriet kregen een naam, vreugde en verdriet hebben we kunnen voelen.
Wat een avond, allemaal door die ene "headliner": Will Tura.
Het was "onvergetelijk"...
