Geen concerten, noch volledige optredens stonden op een bijna blanco planning.
Enkel hier en daar een act de presence, een enkel liedje, een interview, eens opduiken op radio of tv.
U ziet, het is niet dat de man niets om handen had, artiest bén je nu eenmaal.
Maar z'n échte Joie de vivre is toch wel z'n full shows, waar hij alles onbeperkt uit de kast kan halen.
En zo was de show gisteren in Scherpenheuvel terug -de eerste sinds een viertal maand- another "opening night".
gif image hostingAls we één ding kunnen onthouden van hoe Will z'n vernieuwde programma opende, was het wel het kiezen voor het "onzekere".
Anderen spelen in die eerste nummers al vaak hun grote hits, deels voor herkenbaarheid, deels om er dan al vanaf te zijn.
Niets van dit alles bij de grootste.
Will presenteerde in z'n eerste vier tracks vier nummers uit de recente "Klein geluk" cd.
Dat is binnenkomen met "vernieuwing", en dat is fris, zelfs voor onze held die niets meer te bewijzen heeft.
Het ging van "I love rock'n roll" tot "Waarom sta je stil", Route 66" over "Viva la vida".
Deze man leeft niet in het verleden, kijkt vooruit.
Wat niet wil zeggen dat hij z'n eigen muzikale verleden in de prullenmand dumpt.
Absoluut niet, Will weet nog altijd dat hij voor een publiek speelt dat met hem in dat verleden is opgegroeid.
En velen van z'n tracks zijn immers tijdloos, dus de stempel "oldie" is nergens van toepassing.
upload gambarWill was gisteren in een bijzonder muzikale doen.
Vaak met de gitaar ter hand maar al even vaak achter zijn geliefde klavier.
"Als de muren konden praten", Zij gelooft in mij" en vooral "Iedereen heeft iemand nodig", werden bijzonder gesmaakt.
Dat laatste -opgenomen in 1978- heeft zo'n een herkenbare piano intro dat die eerste noten al voor nostalgische herkenning zorgen.
Tekstschrijfster Nelly Byl wist perfect de juiste woorden in de mond van haar artiest Tura te leggen.
Over het gegeven dat wel degelijk iedereen iemand nodig heeft.
Niet te denken aan het eigen geluk, maar om dàt wat die ander moet ontberen, een stukje bij te springen.
Dat kan bestaan op vele manieren.
Haal ze uit het duister, geeft warmte, schenk moed, je bent immers de enige waar ze al haar hoop op richt.
Dat mag niet verloren gaan, zonder liefde immers, gaat het niet.
Ook al zo perfect gebracht was "Hetgeen je niet krijgen kan", al jaren een fan-favorietje.
De huidige versie is een tikkeltje trager dan het origineel, wat maakt dat het nog intiemer, zelfs breekbaarder wordt.
En als even later Will vertelt dat hij "ooit een grote hit had in Nederland" dan weten we dat "Hopeloos" eraan komt.
"Hopeloos" heeft doorheen de jaren al verscheidene arrangementen gehad, het één al wat geslaagder dan het ander.
Maar zoals het nu klinkt is het een cross-over tussen de popversie van de voorbije jaren en wat nieuwe invloeden van tovenaar Steve op z'n synth.
Wat ook meteen maakt dat de song nog nooit zo dicht aanleunde bij het "origineel" als nu, en das cool, alsof dat die cirkel rond is.
photo sharing websitesEn wie Will live mag ervaren weet ook dat hij een brok melancholie te verwerken krijgt.
Niets mis mee, het zijn nét die momenten dat Will z'n ster nog harder schitteren kan.
Hij heeft immers die unieke gave tot inleving.
En zo wordt "Ik mis je zo" en "Het kan niet zijn" niet zomaar "gezongen", maar wel "gebracht".
Een heel nummer lang is hij die dolende eenzame ziel met een onvervuld verlangen.
Zich onbewust van het publiek dat rond hem zit, alleen met zichzelf.
En dan overstijgt de absolute klasse van deze mens elk voorgaand idee wat men al had over hem.
Zich verliezen in een nummer en toch van dat pad niet afdwalen, om op het eind te "ontwaken" in een bundel van spots.
Hij bekijkt het publiek en ziet de grote duisternis.
Wij kijken naar hém en zien de woordvoeder van ons hart.
Dàt is het wat hem zo groots maakt.
photos uploadEn als Will uit z'n vingers ooit één échte rocker heeft geschreven laat het dan "Arme Joe" zijn.
Ook nu weer, ondersteboven van de riff, het drama, dat vurige, het intens coole geluid.
Nét in het weekend dat het tijdloze Nirvana album "Nevermind" z'n 25ste jubeljaar mag vieren, is deze rocker actueler dan ooit.
Ik weet dat de link tussen beiden flinterdun is, maar het kwam zo bij me op.
Voor mij persoonlijk: had Will als eeste nummer "Joe" gebracht en dan het podium verlaten, ik zou er volledige vrede mee hebben!!
Zo goéd is het wel!
En nà de muzikale mokerstoot die "Arme Joe" is, kregen de romantici "Alles" zeemzoet als geschenk.
Op amper 7 minuten zo twee totààl verschillende stijlen overtuigend brengen, ik zie het hem niemand nadoen.
Will in Scherpenheuvel was een evenement.
We onthullen nu nog niet alles, er komen nog concerten en geduld is altijd een schone zaak.
Maar dat de man de volgende keer nog sterker zal zijn is nu al een zekerheid.
Ook dat is een kunst, groeien naar je beste zelve binnen de tijdspanne van één show, een uur en drie kwartier vol niveau.
De najaarstour is ingezet, en geloof ons vrienden, het is héérlijk om fan te zijn van de grootste artiest van Vlaanderen.
Ga dat zien, ga hém zien, ga het horen, ga hém horen....
En ervaar wat wij voelen: niemand is beter dan Will Tura.
