Het zit erop...
Ninove had gisteravond de eer om de finale van deze tour te mogen huisvesten in het mooie PlomBlom CC.
Op het moment dat we deze regels schrijven zit Will in Brussel waar hij al om 8:00u verwacht werd voor een kort tv-optreden tijdens het VRT programma "De zevende dag", voor ons te bekijken vanaf 11u...
Dit zette absoluut geen rem op Tura's prestatie tijdens de Closing Night.
Integendeel, het gevoel van "nog één keer alle registers opentrekken" was overduidelijk aanwezig.
De man was in één woord te omschrijven: subliem.
image hosting over 10mb
Het is heerlijk om te ervaren hoe "thuis" deze artiest zich voelt op dat podium.
Hoe ontspannen en toch in focus hij z'n nummers brengt.
Hoe rustig z'n bindteksten verteld worden, in zichzelf ermee laat kijken.
Dit bleek duidelijk toen hij zich aan de piano zette en z'n "eerste compositie ooit" aankondigde.
En zei hij: "ik was veertien jaar".... losjes, onopvallend, alsof het de gewoonste zaak ter wereld was.
Ontgaat deze regel velen, het was een fantastisch stukje beeldspraak.
Eensklaps zie je de piepjonge Arthur Blanckaert uit Veurne in z'n korte broek muzieknootjes op papier zetten.
Daar zit hij te dromen op een schoolbankje, hoe die noten elkaar het beste zouden opvolgen, er een lijn -een melodie- in te krijgen.
In tijden waar veertienjarigen met de autootjes en knikkers speelden (al zal hij dit ook wel gedaan hebben) legde Tuurken onbewust een basis voor z'n verdere levensloop.
Uit dat melodietje zou "Tender passion" onstaan, een instrumentale versie die in 1962 door instrumentalist Willy Abimoor voor het eerst het daglicht zag op vinyl.
adult photo hosting
Later in 1966 zou Tura zijn instrumentale versie zélf in de groeven pingelen en omdopen tot "A loneley hill" om nog later de cirkel rond te maken op het prestigieuze "Ouvertura" project in 1987.
Tussenin al die muzikale versies toverde de onnavolgbare Nelly Byl in '75 er nog een tekst op, die op zich ook al zovele navolgelingen heeft gekregen.
Het beste van dit alles zat in de show gisteren.
De piano-intro en een stukje de gezongen hitversie.
Iemand van bijna 75 keert terug in de voetstappen van z'n eigen tienerjaren: daar worden we nu eens stil van, een prachtige flashback.
Allemaal door dat ene zinnetje.. "Ik was veertien jaar"...
Het was ook de laatste avond dat een aantal nummers het podiumlicht hebben gezien.
Ze verdwijnen onherroepelijk terug in het onmetelijke archief des Keizers.
Een laatste maal " ' t Leven is als toneel", de gimmick waarin Will in duozang met zichzelf elke zaal heeft verrast.
Een stukje charmant en inventieve muziek die relativerend werkte.
"De zee", een weergaloze brok energie voorzien van een sublieme lap tekst.
Een nummer ook waarin Will alles moest uit z'n longen halen om dit tot een goed einde te brengen, een uitzonderlijke prestatie.
take a screenshot
En in deze tour... een dansende Will!
Yup, nooit voorheen was de man zo beweeglijk als dit voorjaar.
Alleen tijdens het latinonummer "Maria" al gaat telkens het dak eraf!
En elke versie is verschilend, van de schuchtere pasjes van jaren geleden is het uitgegroeid tot een track waarin Tura z'n heupen losgooit!!
En telkens weer, met elke nieuwe versie, gaat hij nog een stapje verder, vol van inspiratie en toch spontaan .
Dat opzwepende ritme, die kadans, het werkt enorm aanstekelijk.
Wie ooit (onwetend) beweerde dat dit een "stijve hark" was moet z'n mening dringend bijschaven!!
Het publiek smult van zo'n dingen, zijn even enthousiast en geven luidkeels hun goedkeuring.
Naadloos na "Maria" zet drummer Gert z'n bassdrum in werking, de intro van "Speel Bouzouki" ,het is kicken!!.
En dat publiek gaat enthousiast door, onder ritmische begeleiding van hun handgeklap.
Kijk, dat is nu eens wat we noemen een "geweldige trein"!!
De locomotief "Maria" neemt de wagonnetjes "Bouzouki" op sleeptouw doorheen feestland!!
image sharing
Het ritme in deze tracks was duidelijk, tempo.
De show en deze tour was doorspekt van tempo.
Her en der ging dat wel omlaag naar tragere nummers, maar zelfs dat heeft een bepaald "tempo".
En met dat heerlijke ritme kunnen we de avond- en dit verslag- afsluiten.
Deze tour bracht ons de meest veelzijdige artiest die Vlaanderen kende.
Het bracht ons rock, gospel, ballads en alles daartussenin.
We hebben zoveel te danken aan hem.
Hij deed wat hij in z'n eerste nummer reeds zong.
Hij deed "ons vergeten wat ons belet te slapen en te eten"
Hij hield ons een spiegel voor, ons innerlijke zelf.
Wat zijn we toch enorm fier hem te mogen ervaren, dit is wérkelijk een fenomeen vrienden!!
Het ritme van deze tour klopt identiek als ons hart.
Een hart voor Vlaanderens grootste artiest: Will Tura!!
Tot Tura Live!!
