Zoals gebruikelijk met het nodige "randgebeuren".
De nieuwe programmaboekjes leggen fotogewijs de nadruk op het "live" gebeuren.
Zelf mochten we onze bijdrage leveren met vier foto's binnenin én de cover: bijzonder trots op!!
Een up to date bio is ook present en een drie pagina's tellende tekst door Turaloog Jan Schepens.
Gaande over het overbekende riedeltje dat "Eenzaam zonder jou" voorafgaat en de gevolgen doorheen de jaren.
Zulke teksten zijn telkens weer genieten, een flashback, een tijdsbeeld, met kennis van zaken. Bravo Jan!
En, het belangrijkste toch, Will dan?
adult image upload
De meester heeft z'n setlist haast van op "nul" opgebouwd.
Hier gingen zonder twijfel uren, dagen -zelfs weken- van repeteren aan vooraf.
En het loonde elke nanoseconde!!
Stijlicoon Tura, flashy in een zwart/blauwe combinatie, bewees nog maar eens z'n onavolgbare status.
Hij begon al met een duidelijk statement te maken.
"Als ik m'n leven nog een keer kon overdoen", in de 1977 Vorst-style.
Dààr!! Een duidelijke toon is gezet, deze Will Tura wil alleen maar zingen, performen, want het is z'n levensbloed.
Als je dat al brengt als eerste nummer in de show maak je niet alleen dat statement, maar is het ook nog eens een prima maatstaf voor wat komen gaat.
We willen allesbehalve het verrassingseffect jullie ontnemen, maar op een aantal nummers willen we toch graag wat dieper ingaan.
Een bijzonder origineel moment was bijvoorbeeld het duet met zichzelf.
Nu rijzen wellicht de vraagtekens op, maar neem het maar van ons aan: Will zong een duet met zichzelf!!
De wonderen van de technologie maakten dat de prille veertiger Will zong met z'n huidige evenbeeld.
Noot voor noot in identiek dezelfde toon, eenzelfde intonatie.
Geweldig hoe zo " ' t Leve is als toneel" een bruggetje maakte in de tijd.
Met het VTR/BRT clipje in de achtergrond was dit een bijzonder leuke gimmick.
photo uploading
Maar hoe visueel geestig het ook overkwam, de sterkte van de track zat hem in de uitvoering.
Noot voor noot identiek, ja, maar dat hebben we al verteld.
Sterker nog, het vrolijke deuntje en arrangement van toen heeft de befaamde tand des tijds volledig doorstaan.
Het staat haaks tegenover z'n sublieme thema-tekst.
Hoe het leven en z'n relaties een toneel kunnen vormen.
In 1981 was Vlaanderen nog niet rijp voor zoveel dichterlijke intelligentie, maar nu, vandaag, staat dit niet meer ter discussie.
En de manier waarop de twee Tura's samen deze parel uit 1981 naar "nu" brengen is subliem.
In een concerttour is er ook altijd plaats voor de intiemere nummers.
Parels die in het gedruis van de Vlaamse feesttent verloren dreigen te gaan, krijgen in de mooie culturele centra hun verdiende eerherstel.
Maar liefst vier keer schaarde Tura zich achter z'n geliefde klavier.
En dat dan telkens de zaal muisstil wordt, hoeft geen betoog.
Daar zorgt de muziek wel voor, dit vraagt immers aandacht, dit is puur en zuiver.
Voor één bepaald nummer werd het zelfs indrukwekkend stil.
Vrij logisch, de diamant die de twee Vlaamse reuzen -Will Tura en Johan Verminnen- in 1977 samen neerpenden omvat de ware betekenis der liefde.
"Kom reik me je hand".
20mb image hosting
Om alles samen te delen, los van het eigen bezit, dat plots onbestaande wordt.
Geen moeite die teveel is, geen berg te hoog, geen vallei te diep...omdat.. omdat ..?
Heel eenvoudig om het innerlijke besef dat "zij" hét is....
Diegene uit z'n dromen, die waarnaar hij al zolang op zoek was.
Ze bestaat, z'n droom werd realiteit, omwille van "zij"...
Ook al is de afstand ver, ze is een lichtbaken, een ster waarop hij zich richten kan.
Door dat diepe verlangen naar haar zal hij nooit verdwalen.
Haar hand ligt immers vol emotie in de zijne, hun zorgen zijn op kant, er is immers een weg.
Een gezamelijke weg, samen.
Tura zong het vrij, spontaan, de melodielijn in lichte improvisatie en toch nog trouw aan de basis.
Het is met dit soort muziek waarmee hij een onderscheid maken kan in de huidige muziekwereld.
Deze artiest stààt er, z'n muziek, woorden en uitvoering, spreken voor zich.
adult image sharing
Het eerste concert van Will Tura in concert 2015 is nu al een absolute voltreffer gebleken.
De eerste avond van een 25-tal concerten was er meteen "plàk op"!!
Het vernieuwde reperoire zit Will als gegoten.
De nummers die men te horen kreeg waren stuk voor stuk verrassingen van formaat.
De artiest zong, de zanger zong, de mens zong.
En wanneer aan het slot van het concert Will met enkele woorden duidelijkheid schept in zijn toekomst, dan was de staande ovatie niet meer dan een logisch gevolg.
Ga het zien, ga het beluisteren, ga het ervaren.
"They don't make them like him anymore"...
