Maar net voor we de jaarijkse rit naar Meerhout ondernamen, kwam een schuchter najaarszonnetje door het wolkendek piepen.
Een gunstig voorteken?
Voor zover dat nog nodig was, absoluut wel ja!!
Je kan er in feite geld op zetten dat Tura's optreden in dat "bunkerkerkje" er wéér pal op zou zijn.
En alle voortekenen en voorspellingen klopten als een bus: het was er pàl op!
image hosting over 10mb
Will begon met "Boven de wolken", dat geweldige popnummer van hem.
Dan sloot hij netjes aan met "Een vrouw zoals jij", ook al zo'n catchy nummertje.
Om helemaal de boel open te breken met de rocker "Vergeet Barbara".
Kijk, als er al één twijfelaar in het publiek zat die vooringenomen naar het concert kwam, dan was dat op slag verdwenen!
De energie en power waarmee Will Tura zich doorheen die eerste drie tracks trok, gaf een keiharde energieboost!!
De man kwam duidelijk niet om op z'n lauweren te rusten.
En het moet gezegd, z'n weergaloze liveband was de perfecte trouwe gezel tijdens dit muzikale vuurwerk.
Maar vuurwerk hoeft niet altijd te spetteren, het mag gloeien ook.
En dat deed het tijdens "De Noorderwind".
Muzikaal is dit een ook al een rechtoe/rechtaan popnummer, mét een stevige afterbeat.
Tekstueel is het een totaal ander paar mouwen.
Ja, het gaat over een seizoen, meer bepaald over de herfst.
Ja, het vertelt wat er in die herfst kwa weersomstandigheden kan gebeuren.
Maar het vertelt zoveel, zo enorm veel meer.
"De Noorderwind" is al even neerslachtig als het deprimerende van een regenbui.
Terwijl men weet dat er een storm op komst is, gaat men het lot toch uitdagen.
Alleen in de stilte, verloren lopend in niemandsland, tot die wind de overhand krijgt in hem.
Een krachtig signaal van ellende maakt zich meester, hij wil huilen, maar weet niet goed waarom.
photos upload
Zijn leven is voor en tegenspoed, een eeuwig spel van ups and downs.
Aantrekkelijk en tegelijk afstotelijk, zoals de zee die geeft en neemt, als eb en vloed.
En op de vraag precies "waarom" dat sinister gevoel hem zo overvalt, moet hij het antwoord schuldig blijven.
Zulke vragen kunnen nu eenmaal nooit een antwoord hebben, dat is onbestaande.
De woorden van "De Noorderwind" ,dat het daglicht zag in oktober 1989, is hiermee één van Nelly Byls meest geniale schrijfels.
Met weet absoluut niet wat aan te vangen met zo'n lap tekst, maar het geeft in de bodem een gezicht aan bepaalde stemmingen in 's mens leven.
En dan is in feite geen uitleg nodig, is het begrip hiervoor, volkomen.
Wat Tura doet in z'n optredens is iedereen meenemen doorheen alle facetten van het leven.
Niemand die niét iemand mist tijdens "Ik mis je zo", hijzelf incluis.
Geen ziel die niet opgewekt wordt van "Zeg nooit" en z'n positieve boodschap.
En geen mens die niet gedwee ondergaat dat "Hoop doet leven" een levensmotto kan zijn en is.
Ambiance en sfeer zit er ook ruimschoots genoeg in z'n repertoire.
Tweemaal in de setlist -tijdens "Er is een plaats in m'n armen " en "Winterroosje"- ging de volledige zaal van links naar rechts.
Gewoon gezellig, leuk, meewiegen, als één blok, zelfs uw dienaar liet voor twee keer z'n fototoestel voor wat het was!!
upload image online free
Romantici hadden ook een gloriedag.
Ah ja: "De mooiste" was terug van de partij!
Een nummer waarbij elke vrouw én man z'n hartje deed opveren van eerlijke emotie.
Ook al zo'n knaller was "Alles", waarbij Tura uitzong dat z'n liefde, z'n gevoel, écht ALLES is.
"Je bent zo lief en spontaan, en zo ontwapenend mooi, jij bent zo mooi, je lacht en knipoogt naar mij..."
Geen dame die niet al smeltend onder de kerkbanken belandde!!
Schoon toch zulke dingen.
Bij het slot van z'n optreden was er terug een uniek moment.
Normaal laat de setlist weinig ruimte voor improvisatie, maar deze keer werd daar noodgedwongen van afgeweken.
Tussen "Eenzaam" en "Ik ben een zanger", midden de zoveelste staande ovatie, begon het publiek zachtjes "Wat je diep treft" te zingen.
free screen capture
Dat "kerkgezang" werd luider en bereikte als Mozes die door de Rode Zee wandelde, de artiest op het podium.
Die was zo bijzonder gecharmeerd door deze spontaan daad van liefde uit z'n publiek, dat hij de gitaar omhelsde en er een live een korte versie mee inzette.
Kijk en hoor eens: een écht spontaan toegift!! Super!
Dit bewees de sfeer in Meerhout ten volle.
Will is uiteraard de hoofbrok in dat verhaal.
Maar al even sterk is de rol van de inrichters.
Altijd met een glimlach, een hele avond/nacht lang, dit zijn mensen met liefde voor hun vrienden.
Hilde en Martin, het hele 50 jaar tellende KWB team: het is altijd een beetje thuis komen, gelijk van waar m'n afkomstig is.
Dat voel je, dat weet je, een unieke familiale sfeer.
En dat met een Will Tura die dit alles kan beamen, want ook hij is er oprecht verbonden met dit alles.
Kijk, daar kunnen wijzelf amper nog iets aan toevoegen, tenzij één woord.
Eén woord dat ons gevoel naar inrichters, vrienden én Will volledig omvat: bedankt!!
En we waren gelukkige mensen die de rit naar huis in de donkere nacht aanvatten.
De zon scheen in het hart.
