Laat dat een certitude zijn in het CC De Ploter in St Katharina Lombeek.
En eens te meer was Will Tura een factor die zelfs dàt kan bewerkstelligen.
Dat het uitverkocht was, was niet meer dan logisch, het was wéér eens uitstekend.
Dat zelfs in zo'n warme omgeving de koude rillingen over de rug liepen, das een unieke kracht.
gif upload
Will plukte vrolijk uit zijn repetoire.
Deuntjes, liedjes die plezant zijn, in ieders collectieve geheugen vastgeklikt zitten, als een autogordel.
De bestuurder was Will Tura die de kar met feestneuzen trok met een groot enthousiasme.
De pluchen zeteltjes gingen gewillig van links naar rechts, op en neer.
"Helena" "Winterroosje", "Boven de wolken".. het ging erin als zoete koek.
Maar, zoals u wellicht al weet, dat zijn de vaste waarden in elke Tura-show.
Na afloop is bij het grote publiek net dàt, dat onthouden wordt, "Will Tura's schoonste plotjes".
Daar is niets mis mee natuurlijk, dat is immers de essentie van een optreden: brengen wat het publiek wil horen.
Maar ook de meerwaardezoeker genoot met volle teugen.
Al is dat "genieten" in vele facetten opdeelbaar.
Vol van bittere gevoelens was weer eens "Linda", een nummer dat Tura zelf graag brengt.
Te begrijpen, hier krijgt de acteur in de zanger de bovenhand.
Hij bezit de -en kan het niet anders omschrijven- dierlijke kracht om zich helemaal in te leven.
Hij gromt, vertelt, schor, stotend, spuwt, brengt die "Linda", die verdomde oneerlijke "Linda" naar een afgrond.
Daar duwt hij haar de eindeloze diepte in: een passend oordeel voor zoveel onrecht.
Een waarlijk GROOTSTE performance, een hoogtepunt.
pic upload
Was het hoofdstukje "bittere emotie" hiermee afgesloten?
Nee, gelukkig niet, ook al moet je dat "gelukkig", in een aparte context plaatsen.
Je kan niet zomaar blij en vrolijk worden als "Alleen op de wereld" doorheen de speakers gaat.
Het nummer wordt wel eens eenvoudigheidshalve "Centraal station" genoemd, naar de openingszin ervan.
"Centraal station,middernacht, een verlaten perron...onze droom is uit"
Dat zet de toon.
Geen liefdesverhaal zonder een noodlottig eind, een gemis, een eenzame stad die donker om je heengrijpt.
De nacht dat omhelst als een spook van eenzaamheid, geen levend wezen die terug verwelkomen zal.
Geen armen rond de schouders, geen blijk van verlangen, verstand op nul.
Een droom die uit elkaar is gespat als een rotte tomaat die je tegen de muur gooit.
En je berooid en reddeloos achterlaat... sommige tracks voelen perfect aan omdat ze ook écht kunnen zijn.
img host
En dan kijkt Will naar me, een paar seconden lang.
Wat zie ik in de blik, wat zien WIJ in die blik?
Wat weet hij over m'n leven, ons leven, hoe kan hij losdoor onze ziel kijken?
Hoe kan een zanger met een nummer zo overkomen dat het je compleet overhoop gooien kan?
Vragen, woorden van waarheid, woorden van een innerlijke tweestrijd.
De manier waarop Will "Vergeven kan, vergeten niet" brengt, hoé hij het zingt, dat is een dolk door het hart.
Dat is de grimmige Tura die tegelijk aantrekt en afstoot, een combinatie niet kan en je toch te horen krijgt.
Het kàn, het is!!
Is dit dezelfde zanger van "El Bandido"?
Het staat er allezins mijlenver van af.
Dit is weer eens de spiegel die wordt voorgehouden, de dramatiek in ieders leven.
En die titel "Vergeven kan, vegeten niet" blijkt een absolute waarheid te zijn, men kan vergeven, maar nooit vergeten.
Dat is de grauwe realiteit die het nummer in zich draagt, maar evenzeer de vertolker ervan.
Ach, de liefde is slechts een vluchtig ding, een fata morgana, een reusachtige zeepbel die uit elkaar spat als men erin gelooft en durft aan raken.
Will weet waarover hij zingt en praat.
upload jpg
"Alleen gaan" droeg hij op aan overleden broer Staf, ook al is hij reeds jaren aan de overkant.
"Omdat familie iets voor altijd is" zei de man.. aint that right buddy, geen twijfel over.
Wat later nam hij een andere "geliefde" tot zich... zijn "darling", zoals hij z'n gitaar zo liefkozend een naam heeft gegeven.
Ze is er al jarenlang bij, hondstrouw, ze laat hem nooit in de steek, ze is een verlengstuk van hemzelf.
En "eenzaam zonder jou" klonk op die manier nog oprechter dan ooit.
We kennen geen enkele artiest die in één show zoveel personages neerzetten kan.
Die voor iedereen een raakvlak heeft, hetzij vrolijk, hetzij emotioneel.
Zoveel genres muziek, zoveel maal overtuigend ook.
We hebben zonder twijfel de grootste artiest van Vlaanderen live mogen ervaren.
Bedankt Will, voor die helende kracht.
