Al was dat gisteren te Sint Katherina Lombeek niet écht te merken.
Het kwik in de thermometer reikte beslist tot ruime waarden.
En terwijl de Rode Duivels in Schotland voetballes gaven, kregen wij les in Vlaamse kwaliteitsmuziek.
En uiteraard is daar Will Tura hoofd-docent in.
Het klasje, de zaal dus, zal afgeladen vol, tot in de nok gevuld, een populaire jongen dus aan het bord!!
image search
Will begon al recht toe recht aan, met een spreekwoordelijk visitekaartje.
Laat het ons gemakkelijkheidshalve de "Motown medley" noemen.
Omdat dat ritme duidelijk die befaamde Berry Gordy kenmerken in zich heeft.
Ook al is het met Vlaamse "plaatjes" bevolkt, zelden klonken ze internationaler.
"Bye bye Love, Maartse buien, M'n zonneschijn en Dam di dam", in die unieke bewerking: yep, as catchy as that legendary sound.
Uit de "Ik ben een zanger" full cd werden 6 tracks gelift, nét niet de helft.
Absoluut geen oldies act die Tura dus, voor wie graag zo'n stigmatiserende stempel wil achterlaten.
Will kan uit dat album behoorlijk variatie brengen in z'n live repertoire.
how to take screenshots
Deze keer werd een rode loper uitgerold voor "Voor elk moment".
Is dat nummer op zich al een favoriete opname, dan is het live nog in overtreffende trap.
Will permiteert zich live om dat nummer nét iets "anders" te brengen.
Verlost van het vast gebonden stramien dat studiowerk met zich meebrengt, klonk de man haast "bevrijd".
Het valt moeilijk uit te leggen, maar zo klonk het.
Het klonk niet identiek als de opname, sommige woorden werden zelfs van plek verwisseld, maar net dàt kwam de "soul" van het nummer ten goede.
Will improviseerde ook op de melodielijn, zong wat langer door, hield her en der in, maar ook nu weer: wat een prachtige inleving.
"Jij woont nog altijd diep in mij, je leeft nog altijd diep in mij".
Geen enkele live versie van dit nummer kan op die manier ook maar iets identiek zijn, maar laat hem nu net daarin de charme liggen: uniek is het allezins, uniek en hemelsmooi!!
screenshot windows 8
En dan diste Tura een verhaaltje op over een fan, een fan die hem al 58 jaar volgt, een die-hard dus.
Die vroeg :"zing nog eens Verboden dromen, Will", waarop die Will vol verbazing antwoorde "Maar ik zing het toch in een hitmedley?".
"Ja" zei die fan, "maar das zo kort, er ontbreekt een stuk in".
Je kon tussen de regels horen dat die fan eigenlijk iets anders bedoelde.
Het is algemeen geweten dat artiesten hun liedjes in medleys stoppen omdat ze ze beu gezongen zijn, en er zo korte metten wil mee maken.
Nu is Will Tura absoluut niet van dat soort kaliber hoor, hij zingt ze nog altijd met volle overgave, maar de boodschap kwam over bij de man.
Tja, daar had Will duidelijk niet van terug, dus daarom, in de show, de volledige versie van "Verboden dromen".
Een flashback naar 1973, twee minuten en vijfendertig seconden lang.
Maar naast de vrolijke deuntjes en recente nummers staat Tura live ook voor emotie uiteraard.
Opvallend is wel dat de "sterke nummers" zoals een "Morgen gaat ze weg" bvb in geen velden of wegen te bekennen waren.
Dit was wellicht een bewuste keuze van Will die op die manier z'n stem "anders" kon gebruiken.
In een emotievolnummer zoals "Ik mis je zo" bijvoorbeeld.
Er zijn geen simpeler woorden dan die vier om gemis te omschrijven: 1: Ik -2: mis -3:je -4:zo.
De essentie, een basis.
taking a screen shot
En hoe Will het gisteren zong, wel, zo had ik het nog niet eerder gehoord.
Waar Tura normaal gezien bij momenten flink vokaal uithaalt, hield de man bewust in.
Het resultaat werd er nog indringender door, de melancholie sneed reepjes in de ziel.
Dat is de échte kracht in zo'n nummer en vertolker, wanneer beiden versmelten tot één geheel.
Het mag dan nog in gelijk welke toonaard zitten, écht gevoel kan je niet faken.
En zo raakten de 90 volle minuten van een avondje Tura live weer op hun einde.
Het leek toch zo kort, maar iets dat goed is, lijkt àltijd te kort, zo wil het cliché het, maar dat cliché klopte wel.
De datum voor toekomend jaar 2014 staat ook al op de planning, zoveel vertrouwen heeft de organisatie in hun artiest.
En wij kunnen dat enkel beamen: Will raakt met z' liedjes steeds weer.
Hoe vaak men het ook mag gehoord hebben, je ontdekt steeds weer "nieuw" invalshoeken.
Dàt is de kracht van de grootmeester, en het bewijs waarom we maar al te graag zijn fan zijn.
