Alhoewel: "zomer"?
Afgaande op het weer lijkt het eerder herfst.
En toch, ook dat is weer een traditie voor Will Tura live in Kampenhout.
Een plek die barst van tradities.
Will is er ereburger, het is er ofwel tropisch warm of nat, en hij trad er al voor de 45ste keer op!!
Van die 45 keer hebben we er pakweg de helft van mogen meemaken.
En die nummer 45 in rij, gisteren, was een heerlijk niet te missen evenement.
Zoals het in glorydays hoort, was de show opgesplitst in twee delen.
Een aanpak die ons deed "flashbacken" naar vroeger.
Nietemin omdat het gebeuren zich ook al afspeelde in een feesttent.
Will Tura, king of the bals, remember?
Eén ding, van zovele facetten, is loodrecht overeind gebleven.
De klasse waarmee Will Tura zingt.
In perfectie.
Je moet maar eens horen hoe schitterend hij "Hetgeen je niet krijgen dan" bracht.
Met wat een gemak, also hij in z'n tuin staat te zingen.
Voor de fun.
Zelfs in die golden sixties moet het niet zo goed geklonken hebben.
De evolutie in Tura's stem door de jaren wekt verbazing.
Will z'n repertoire was aangepast aan deze "zomerse" periode.
Zo zette hij al twee seizoensgebonden knallers in dat eerste deel.
Het eerste, "Geen zomer zonder jou", was al jàren geleden.
Tura moest alle registers ervoor opentrekken, en slaagde met alle glans in deze brok emotie.
Ook "Huisje bij de zee" paste in dat zomerkraampje van schelpjes en emmertjes.
Een heerlijke brok onschuldige nostalgie, een trip down memory lane.
Je kan het je zo voorstellen, de zee, het strand, een leuk staaltje van spontaniteit.
Heel anders was het in "Alleen op de wereld", bloedmooi, loepzuiver én grandioos kwa inleving.
Met een arrangement die van het nummer een popclassic maakte.
By the way, meerdere nummers kregen een flinke oppoetsbeurt.
Ik noem maar wat: "Aan m'n darling" koos resoluut voor het country-genre bvb.
Een gedurfde maar uiterst geslaagde aanpak, met een second voice door Blue Jerry.
En ook nieuw: Jerry z'n backingvocal tijdens "Hemelsblauw".
Merk het op, geef er aandacht aan vrienden, het is subtiel, maar het is er wel.
Frisse hap jongens!!
In deel twee ging Tura nog een stapje verder.
Niet alleen was er een verrassende muzikale intro voor "Zeg nooit", ook al vernieuwend, Will ging nog verder.
Hij stelde meteen ook een live primeur voor, een nummer uit z'n recente cd die hij voorheen nog nooit op het podium had gebracht.
Met volle overgave werd " Waar je ook maar bent" ten gehore gebracht.
Kijk, zelfs in een zomershow waar men zit te wachten op "greatest hits", schuwt deze artiest niet de vernieuwing.
Het is géén single, het is niet gekend door het grote publiek, en toch, het haalt de setlist.
Laat het duidelijk wezen, deze zanger is niet op z'n retour, integendeel.
Zelfs tijdens Ik ben een zanger" klonk het in die richting.
Hij veranderde wat woorden.
Normaal is het "al die vrienden rondom mij, die geloven in mijn roeping".
Wel, Tura liet die "roeping" voor wat het was en zong "toekomst".
"Die geloven in mijn toekomst".
Het is slechts één woord, was het bewust of niet, het viel me op.
Het zegt zoveel, het zegt alles.
De man kijkt naar de toekomst, nog steeds.
De flinke ruiker bloemen die de man kreeg was dan ook oververdiend.
De lofzang van inrichter-woordvoerder Freddy evenzeer.
Volgend jaar - of zoals men zo mooi zei- bij leven en welzijn, staat hij- onze topper- er terug.
Voor de 46ste keer, in een tent, in Kampenhout, waar het barst van tradities.
En wij?
Wij zijn er graag wéér bij, want dàt is ook traditie!!
