Tura in Concert, editie 2010, kreeg gisteren z'n opening night.
Het gezellige Arjaantheater in Geraardsbergen was eens te meer the place to be.
De concerten krijgen elk jaar een nieuw muzikaal en visueel jasje.
Het ALCO team toverde naast hun gebruikelijke materiaal ook plots een LED-wall het podium op!!
Indrukwekkend om zien, heerlijk om bewegende beelden de muziek te zien ondersteunen: een absolute knaller!!
Maar wat nog het meest verbaasde was de setlist.
Want het genie dat achter deze setlist zit, wel, we overladen hem/haar met duizenden dankbetuigingen!!
Want dit was af!!
Dit was een setlist waar IEDEREEN zich kon in vinden: die-hard fans én de grote massa.
Uiteraard verklappen we nu niet alles, het moet voor de toekomstige bezoeker ook nog een ontdekking blijven.
Naarmate de tour vorderen zal, zullen we uiteindelijk alle nummers besproken hebben, stap voor stap.
Op het einde van de rit zal de tour z'n complete plaatje wel krijgen.
En hoe kunnen we beter beginnen met wat Will begon?
Tja... met een eerste verrassing!!
Heel rustig in een kalm tempo begint de band een herkenbare intro...
Wat is dit? Kan het, is het?
Gadver, we keren terug naar 1973 met een werkelijk unicum!!
"Als het ware rozen zijn " prijkte in dat gulden jaar op de "Will Tura nr. 11" lp.
Maar in 1967 was er ene piepjonge Jimmy Frey die met deze Tura/Byl compositie furore maakte én z'n naam vestigde in Vlaanderen.
Jimmy maakte er een grote hit van, vandaar dat weinigen weten dat het om een zuivere Tura-creatie gaat.
Ook al stond het 6 jaar later plots op een reguliere Tura-lp, het nummer was niet meer dan een "lp-track" en zou zo ook de geschiedenis ingaan.
Maar nu, in 2010 vist Will z'n eigen compositie én arrangement terug op en begint er z'n nieuwe concertreeks mee!!
Mensen, over een verrassing gesproken!!
Hoe heerlijk zeemzoet Will de melodie tot zich neemt, hoe zacht de woorden in de strofes klinken.
Zo eenvoudig maar bijzonder treffend.
En hoe krachtig z'n stem wel klinkt in de refreinen.
Vanaf het eerste nummer de registers volledig opentrekkend: dat is pas zingen!!
En als bij het einde van het nummer het applaus weerklinkt zijn we haast ontroerd.
Hij kijkt jongensachig en verwachtend de zaal in.
De reactie is positief, uiterst positief, dat zit al goed!!
Wat een unieke flashback, een glimp in Tura's rijke verleden.
Will heeft duidelijk werk gemaakt van deze show.
De vele uren repetities hebben hun vruchten afgeworpen.
Het is moeilijk om niet meteen àlle nummers te bespreken maar we houden ons netjes aan de zelf-opgelegde regels.
Laten we ook even de finale bekijken.
Ook dit is geen formulewerk.
Neen, Tura zingt de mooie ode aan de bodem waar hij vandaan komt.
De Vlaamse bodem, de bodem die van hem deze artiest maakte.
"Vlaanderen mijn land", een schitterende ode in dichterlijke tekst.
Na 2 uur gezongen te hebben neemt hij afscheid met deze volwaardige klassieker.
De woorden komen al decennia-lang récht uit z'n hart.
Hoeveel erkenning hij ook in het buitenland kreeg is niet te vatten, maar het feit dat hij steeds terugkeert naar dit Vlaanderen spreekt boekdelen.
En op een manier is dit ook een mooie symboliek.
Een show afsluiten met iets voor de plaats waar het voor hem allemaal begon en ooit eindigen zal: Vlaanderen, ZIJN land.
Aan stoppen wordt overigens niet gedacht, Will keert in 2011 terug naar Geraardsbergen... dus...
U kent nu het begin en einde van deze show.
De rest vullen we later wel in, of beter nog: probeer het zelf te beleven.
Want dit is een absolute ervaring-show.
We zeggen het jaarlijks maar nu is het zeker zo.
Deze show is een must voor de liefhebbers, voor wie de man en z'n muzikale erfenis een warm hart toedraagt.
Laat u onderdompelen in de unieke geschiedenis van Vlaanderens grootste artiest: Will Tura.
