"Oh Kerstman, lieve Kerstman, al is ze braaf geweest, breng haar geen teddybeer, ze is geen baby meer...
maar breng haar alsjeblieft, een moeder voor Kerstmis"...
Will Tura en z'n kerstnummers: ze zijn zo vaak melancholisch.
Vaak verhullen ze ook een bittere waarheid.
"Een moeder voor Kerstmis" is exact wat de titel omschrijft: de wens naar een moeder met Kerstmis.
In huidige tijden, waar kinderen -met of zonder ouders- de vlucht moeten nemen op zoek naar betere oorden, waar kinderen al te vaak aan hun lot worden overgelaten.
Waar in onze zogenaamde welvaartstaat één op zes kinderen in armoede moet leven, in schrijnende omstandigheden.
Dan is zo'n tekst bikkelhard.
Vroeger, heel lang geleden, in de oorsprong van het Kerstverhaal, was er ook een gezin in nood.
Maar er was nergens plaats voor hen...
Laten we deuren opengooien, laten we onze harten openstellen.
Geen enkel kind mag kou hebben, honger doorstaan of eenzaamheid ervaren.
Geen enkel kind mag zonder moeder zijn...
En keer dit gerust om.
Geen enkele moeder mag zonder kind zijn.
We hebben immers allemaal maar één moeder.
"Moeder" is een eretitel voor de vrouw die ons onvoorwaardelijk lief heeft.
Zij zal haar kind nooit opgeven ,die liefde is puur en compleet.
Bij gebroken banden is het zo dikwijls de moeder die uitreikt naar haar kroost.
Een reikende helpende hand die steeds opraapt wanneer men de bodem voelt.
Ze droeg ons negen maanden onder haar hart, ze draagt ons eeuwig in haar hart...
En dat zouden wij allemaal moeten doen.
Schenk gul aan wie in nood is, er komt misschien een moeder voor een warme Kerstmis uit.
Reik de hand aan een moeder met een gebroken hart: het heelt.
Een moeder voor Kerstmis, een kind voor een moeder..
Aan elk van jullie een Zalig vredevol Kerstfeest....
